Maciej Bossak

Prof. dr hab. inż.

ur. 05.05.1935 r. w Warszawa

Specjalność

specjalista w zakresie mechaniki komputerowej i mechaniki uderzenia

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Data profesury

1987

Biografia

Maciej Bossak – ur. 5 maja 1935 r. w Warszawie, wykładowca, Politechniki Warszawskiej, od 1990 r. dyrektor Instytutu Mechaniki i Konstrukcji Politechniki Warszawskiej.

W 1959 r. ukończył Wydział Mechaniczny Konstrukcyjny Politechniki Warszawskiej. W 1970 r. na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa PW obronił rozprawę doktorską pt. ”Teoretyczne i doświadczalne opracowanie metody wyznaczania dynamicznych własności konstrukcji”. Jego rozprawa habilitacyjna, którą obronił na tym samym wydziale, nosiła tytuł ”Dynamika układów wstępnie obciążonych”. W 1987 r. otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako starszy konstruktor w zespole opracowującym konstrukcję i dozorującym budowę koparki KM 250 w Warszawskich Zakładach Budowy Urządzeń Przemysłowych  im. K. Waryńskiego. W latach 1961-1974 pracował w Katedrze Mechaniki Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa  Politechniki Warszawskiej. W latach 1971-1973 przebywał na stażu naukowym w Wielkiej Brytanii. Rok później rozpoczął pracę jako docent w Instytucie Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej. W latach 1977-1990 pracował w Przemysłowym Instytucie Maszyn Budowlanych, gdzie zajmował następujące funkcje – kierownika Zakładu Komputerowego Wspomagania Projektowania, kierownika Ośrodka Komputerowego Wspomagania Prac Inżynierskich oraz zastępcy dyrektora ds. naukowych. W latach 1975-1977 odbył staże i praktyki zawodowe za granicą, m.in. w Niemczech w firmie IKOSS, w Norwegii w firmie KIK, a także w Michigan State University USA. W latach 1982-1992 pracował na stanowisku głównego doradcy technicznego przy projektach Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłu (UNIDO). W październiku 1990 rozpoczął pracę w Instytucie Mechaniki i Konstrukcji PW na stanowisku dyrektora. Od 1993 sprawował także funkcję kierownika Zakładu Technik Uzbrojenia. Zainteresowania naukowo – badawcze K. Bossackiego odnoszą się zachowań odkształcalnych konstrukcji poruszających się w gazie lub opływanych przez niego – aeroelastyczność, czy też do zachowań materiałów i konstrukcji w warunkach ekstremalnych – akrologia.[1][2]

Stanowiska

  • starszy konstruktor  w zespole opracowującym konstrukcję i dozorującym budowę koparki KM 250 w Warszawskich Zakładach Budowy Urządzeń Przemysłowych  im. K. Waryńskiego,
  • 1974 -1977 docent w Instytucie Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej,
  • 1977-1990 kierownik Zakładu Komputerowego Wspomagania Projektowania, kierownik Ośrodka Komputerowego Wspomagania Prac Inżynierskich , zastępca dyrektora ds. naukowych w Przemysłowym Instytucie Maszyn Budowlanych,
  • 1982-1992 doradca techniczny przy projektach Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłu (UNIDO),
  • 1990 dyrektor Instytutu Mechaniki i Konstrukcji Politechniki Warszawskiej,
  • 1993 kierownik Zakładu Technik Uzbrojenia PW.[1][2]

Członkostwa

  • członek Senatu Politechniki Warszawskiej,
  • członek Uczelnianej Komisji Wyborczej PW,
  • członek Senackiej Komisji ds. Współpracy z Zagranicą PW ,
  • członek Senackiej Komisji ds. Kadr PW,
  • członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego,
  • członek Sekcji Mechaniki Analitycznej Komitetu Mechaniki Polskiej Akademii Nauk PAN,
  • członek Sekcji Metod Komputerowych Komitetu Mechaniki PAN,
  • członek Rad Naukowych Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego  i Instytutu Organizacji Przemysłu Maszynowego ORGMASZ,
  • członek, założyciel Towarzystwa Przetwarzania Obrazów ,
  • delegat Polski do NATO Research and Development Organization,
  • 1992-1995 członek Rady ds. Nauki przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej.[1][2]

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

Otrzymał m.in.:

  • 1970 nagrodę Przemysłu Lotniczego,
  • 1973 nagrodę Institution of Mechanical Enginees w Wielkiej Brytanii James Clayton Award  ( wraz z O.C. Zienkiewiczem)  za pracę w dziedzinie zastosowań metody elementów skończonych,
  • 1975 nagrodę Ministra Przemysłu Maszynowego,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odznaczenia Polski,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej,
  • Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.[1][2]

Wybrane publikacje

Wydał ok.73 publikacji m.in:

  • „Free Vibrations  of Initilly Stressed Solids”, współautor O.C. Zienkiewicz, 1973
  • „An Alpha Modification of Mewmark’s Method”, współautorzy W.L. Wood, O.C. Zienkiewicz, 1980,
  • „Design and Manufacture of Sub-calibre Projectiles”, 2001.

Współautor 8 książek m.in:

  • “Metoda elementów skończonych” 1976,
  • „Obrona Polski dziś i jutro”, 1993.
  • „Przedsiębiorstwo w procesie globalizacji” 2001.[1][2]

Linki zewnętrzne

Przypisy

1. B. Nowicki, pomoc w przygot. M. Trojanowska, „Biogramy profesorów, docentów i doktorów habilitowanych. Wydziału Inżynierii Produkcji, dawniej Mechaniczny Technologiczny, wyd. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2002, s.14-16

2. Bossak Maciej, Instytut Lotnictwa; http://ilot.edu.pl/kadra-naukowa/pracownicy/bossak-maciej/


Niniejszy artykuł powstał z myślą o umieszczeniu go w Wikipedii. W związku z tym udzielana jest zgoda na jego wykorzystanie na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach.